OGIBiz Website

ΟΣΤΕΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑ

Η οστεοαρθρίτιδα είναι πάθηση των αρθρώσεων και είναι η πιο συχνή μορφή αρθρίτιδας. Ο αρθρικός  χόνδρος σταδιακά γίνεται πιο μαλακός και φθείρεται, έως την καταστροφή.

Η οστεοαρθρίτιδα περιγράφεται ως πρωτοπαθής όταν τα αίτια δεν είναι εμφανής και δευτεροπαθής όταν προκύπτει ως αποτέλεσμα εμφανούς ανωμαλίας, τραυματισμού, ρευματικού νοσήματος κλπ.

Συνήθως η πάθηση αφορά ασθενείς προχωρημένης ηλικίας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εμφανίζεται με τη γήρανση, αλλά ότι χρειάζεται μεγάλο διάστημα για να εμφανιστούν τα κλινικά συμπτώματα. Σπάνια αφορά άτομα νεότερης ηλικίας και αυτό αν ο αρθρικός χόνδρος έχει καταστραφεί.

Η οστεοαρθρίτιδα εντοπίζεται πιο συχνά στις αρθρώσεις (ισχίου – γόνατος) και σπανιότερα σε άλλες αρθρώσεις. Κάποιες αρθρώσεις προσβάλλονται με διαφορετική συχνότητα στους άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες.

Τα συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας σχετίζονται και με τη σωματική διάπλαση του ασθενούς και με επαγγελματικούς παράγοντες. Τα κυριότερα συμπτώματα είναι ο πόνος  ο οποίος είναι διάχυτος, το οίδημα που υποτροπιάζει ή είναι συνεχές, η δυσκαμψία που παρουσιάζεται μετά από μειωμένη άσκηση και η κίνηση η οποία είναι πάντα περιορισμένη.

Η διάγνωση της οστεοαρθρίτιδας γίνεται με ακτινολογικό έλεγχο και σπινθηρογραφικό έλεγχο σε ιδιαίτερες περιπτώσεις.

Η θεραπεία αποτελείται από δύο στάδια. Το πρώτο στάδιο είναι συντηρητικά με αναλγητικά, με πρόγραμμα συγκεκριμένων ασκήσεων και με τρόπους αποφόρτισης της άρθρωσης (π.χ. απώλεια βάρους). Το δεύτερο στάδιο είναι η χειρουργική αντιμετώπιση με τη μέθοδο της αρθροπλαστικής.

Τα τελευταία χρόνια στην πρώιμη διάγνωση της οστεοαρθρίτιδας, ιδιαίτερα του γόνατος και του ισχίου (κατά τα αρχικά στάδια), είναι δυνατόν να θεραπευτεί ή ακόμα καλύτερα να καθυστερήσει η εξέλιξη της, με νέες μεθόδους όπως η χρήση PRP, βλαστοκυττάρων, εξελιγμένων μορφών υαλουρονικού οξέος και χρήση βιολογικών παραγόντων.

Σε ότι αφορά την χειρουργική θεραπεία οι αρθροπλαστικές ισχίου και γόνατος μέσα από την εξέλιξη της τεχνολογίας ( εμφυτεύματα τελευταίας γενιάς, ρομποτική τεχνολογία, Fast truck αποθεραπεία, τομών ελάχιστης παρέμβασης) οδήγησαν στην σχεδόν αναίμακτη, γρήγορη και ανώδυνη επέμβαση, στην άμεση κινητοποίηση και απίστευτα γρήγορη αποκατάσταση των ασθενών με οστεοαρθρίτιδα.

ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗΣ ΣΤΗΛΗΣ

Ως οστεοπόρωση εννοείται η  απώλεια από διάφορες αιτίες της αρχιτεκτονικής των οστών, με συνέπεια την λειτουργική τους ανεπάρκεια που είναι η στήριξη του σώματος του ανθρώπου και η κίνηση του. Οι πιο ευάλωτες περιοχές των οστών είναι οι περιοχές που αποτελούνται από σπογγοειδή οστίτη ιστό. Δηλαδή: το άνω 1/3 του μηριαίου (ισχίο) και τα οστά της σπονδυλικής στήλης.

Οι συνέπειες της οστεοπόρωσης βασικά είναι τα κατάγματα, με μεγαλύτερη συχνότητα στη σπονδυλική στήλη και στην περιοχή του ισχίου.

Η διάγνωση της οστεοπόρωσης γίνεται με την μέτρηση οστικής πυκνότητας.

 Η θεραπεία της οστεοπόρωσης είναι κατά βάση προληπτική. Στην πρόληψη ο καθένας πρέπει να γνωρίζει ότι βασικός παράγων είναι ο τρόπος ζωής. Η διατροφή, η άσκηση, συνήθειες όπως κάπνισμα -αλκοόλ, λήψη φαρμάκων θα πρέπει να είναι τέτοιες ώστε να μην συντελούν στην οστεοπόρωση.

Οι γυναίκες είναι πιο ευάλωτες ποσοστιαία, χωρίς αυτό να αποκλείει την εγκατάσταση της νόσου και στο ανδρικό φύλο.

Στην καλή υγεία των οστών συντελούν :

1. καθημερινή άσκηση
2. διατροφή πλούσια σε μέταλλα και ιδιαίτερα ασβέστιο και βιταμίνη D3
3. έκθεση στον ήλιο
4. διακοπή καπνίσματος
5. αποφυγή αλκοόλ
6. σωστός γυναικολογικός και ορμονολογικός έλεγχος

ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΧΕΡΙΟΥ

Το χέρι αποτελεί βασικό 'όργανο' της ανθρώπινης δραστηριότητας. Η χρήση του είναι βασική σε κάθε εργασία, στον 'λόγο', την ψυχαγωγία και γενικά στο 90 %  των δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων της ανθρώπινης ύπαρξης. Για το λόγο αυτό είναι πολύπλοκος ανατομικός σχηματισμός που τον καθιστά ευάλωτο σε παθήσεις και τραυματισμούς.

Οι πιο συχνές παθήσεις είναι :

1. Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα.
2. τενοντοελυτρίτιδες
3. αρθρίτιδα των μικρών αρθρώσεων όπως ριζάρθρωση
4. παθήσεις της παλαμιαίας απονεύρωσης όπως νόσος Depuytren

Η διαγνωστική και θεραπευτική  προσέγγιση των τραυματισμών και των παθήσεων του χεριού αποτελεί χρόνια κομμάτι εξειδίκευσης των ιατρών, καθώς χρειάζεται μικροχειρουργική προσέγγιση και λεπτομερή-εξειδικευμένη γνώση της αποθεραπείας.

Η θεώρηση των περασμένων 10ετιών ότι μπορεί ο καθένας με την ελάχιστη ορθοπεδική γνώση να προσεγγίσει και να θεραπεύσει παθήσεις του χεριού, έχει περάσει ανεπιστρεπτί.

Η πολυτιμότητα του χεριού στον άνθρωπο καθιστά την υπευθυνότητα του θεράποντα ιατρού στο μέγιστο βαθμό.

Σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα

Το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα είναι πάθηση που ανήκει στα σύνδρομα πίεσης των περιφερειακών νεύρων στο χέρι, και συγκεκριμένα πίεση του μέσου νεύρου.

Το μέσο νεύρο, κατά την πορεία του εντός  του καρπιαίου σωλήνα μπορεί να πιεστεί σε χρόνια ή σε οξεία βάση.

Το μέσο νεύρο, εξέρχεται από την αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης στο διάστημα -  Α6-Α7  - ακολουθεί πορεία πρόσθια στον βραχίονα και εν συνεχεία στο αντιβράχιο, ενώ εν συνεχεία εισέρχεται στον καρπιαίο σωλήνα, αμέσως κάτω από  τον εγκάρσιο σύνδεσμο στην παλαμιαία επιφάνεια του καρπού.

Τα αίτια ανάπτυξης Σ.Κ.Σ είναι : τραυματισμός στην περιοχή (οξεία πίεση του νεύρου). Χρόνια πίεση του νεύρου προκαλούν οι συστηματικές νόσοι, η επαναλαμβανόμενη καταπόνηση του χεριού λόγω επαγγέλματος και οι όγκοι.

Τα τραύματα που συχνότερα αποτελούν αιτία του συνδρόμου του καρπιαίου σωλήνα, είναι το κάταγμα του κάτω πέρατος της κερκίδας, τα εξαρτήματα του καρπού.

Οι συχνότεροι όγκοι που μπορούν να δημιουργήσουν πιεστικά φαινόμενα στο μέσο νεύρο είναι κυρίως τα γάγγλια, τα λιπώματα, τα ξανθώματα καθώς και υπεράριθμοι μύες.

Η ρευματοειδής αρθρίτιδα είναι η συχνότερη συστηματική νόσος που συμβάλλει στην εμφάνιση του συνδρόμου.

Στους περισσότερους ασθενείς η αιτία εμφάνισης είναι άγνωστη.

Μελέτες όμως έχουν δείξει ότι η εμφάνιση του συνδρόμου είναι συνδεδεμένη με μη ειδικές και ρευματοειδούς αιτιολογίας τενοντοελι-τρίτιδες.

Οι ασθενείς είναι συνήθως ηλικίας 30-60 ετών και προσέρχονται στον ιατρό παραπονούμενοι για αιμωδίες και υπαισθησία στον αντίχειρα, τον δείκτη, τον μέσο και λιγότερο τον παράμεσο του δάκτυλο του χεριού. Είναι συνηθέστερο στις γυναίκες (πέντε φορές συχνότερη) από ότι στους άνδρες.

Συνήθως οι ασθενείς παραπονιούνται για νυκτερινό άλγος έως το βραχίονα και διαταραχή του ύπνου.

Η επίκρουση στην περιοχή του καρπιαίου σωλήνα δημιουργεί την αίσθηση ηλεκτρικής εκκένωσης.

Συχνά ο ασθενής αναφέρει ότι δεν μπορεί να συγκρατήσει το στυλό, το μαχαίρι, το πιρούνι, το ποτήρι κ.α. Αντικείμενα.

Ο ηλεκτρομυογραφικός έλεγχος είναι απαραίτητος και θεωρείται αξιόπιστη δοκιμασία που μπορεί να επιβεβαιώσει την ύπαρξη ή όχι του συνδρόμου.

 Η θεραπεία για το Σ.Κ.Σ. είναι ήπιες μορφές πίεσης του νεύρου οφειλούμενες κυρίως σε τενοντοελυτρί-τιδες των καμπτήρων τενόντων ανταποκρίνονται με επιτυχία στην έγχυση κορτιζόλης εντός του καρπιαίου σωλήνα.

Επιβαρυντικούς παράγοντες για την επιτυχία της συντηρητικής θεραπείας αποτελούν οι ακόλουθες καταστάσεις :
1. Ηλικία μεγαλύτερη των 50 ετών
2. εμφάνιση συμπτωμάτων για διάστημα μεγαλύτερο των 10 μηνών
3. ύπαρξη μόνιμων διαταραχών της αισθητικότητας
4. Phallen τεστ θετικό σε λιγότερο από 30 δευτερόλεπτα.

Η χειρουργική θεραπεία έχει ως στόχο την απελευθέρωση του νεύρου και τη διεύρυνση του καρπιαίου σωλήνα. Στοχεύει στην διάνοιξη του εγκαρσίου συνδέσμου, υπό τοπική αναισθησία και αποσυμπίεση του μέσου νεύρου. Η ύφεση των συμπτωμάτων είναι εντυπωσιακή από το πρώτο κιόλας εικοσιτετράωρο. Ελεύθερη κίνηση των δακτύλων και της πηχεοκαρπικής συνιστάται αμέσως μετεγχειρητικά.

MINI OPEN Ενδοσκοπική μέθοδος συνδρόμου καρπιαίου σωλήνα

Η mini open ενδοσκοπική μέθοδος διενεργείται διαμέσου μιας πολύ μικρής τομής στο δέρμα (μήκους περίπου ενός εκατοστού), η οποία μάλιστα γίνεται εγκάρσια στην περιοχή του καρπού και όχι κατά μήκος της πολύ πιο ευαίσθητης παλάμης (έτσι αποφεύγονται εντελώς οι χειρουργικές τομές του δέρματος στην παλάμη ).

Με την βοήθεια ειδικών εργαλείων αλλά και την χρήση της ενδοσκοπικής κάμερας ο χειρουργός εκτελεί την διατομή του εγκαρσίου / επιμήκους καρπιαίου συνδέσμου ακριβώς πάνω από το μέσο νεύρο υπό πλήρη όραση (άμεσα δια της χειρουργικής τομής αλλά και έμμεσα υπό μεγέθυνση στην οθόνη ).

Η ενδοσκοπική αλλά και η mini-open μέθοδος παρουσιάζουν πλέον τα ίδια εξαιρετικά μικρά ποσοστά επιπλοκών με την κλασική ανοιχτή μέθοδο. Εξαιτίας της πολύ μικρότερης τομής στον καρπό και όχι της μεγαλύτερης τομής στην παλάμη (ανοιχτή μέθοδος ) , ο μετεγχειρητικός πόνος του ασθενούς είναι συνήθως πολύ μικρότερος ,ενώ μπορεί να γίνει ταχύτερα χρήση του χεριού για καθημερινές ανάγκες.

Η παραμονή στην κλινική είναι απαραίτητη ,όπως και με την ανοιχτή μέθοδο ,μόνο μερικές ώρες.